رایزر PCIe

ما برای این که بتونیم به تعداد کارت های گرافیک (که حجیم هم هستن) رو روی مین بورد سوار کنیم معمولا با مشکل فضا مواجه هستیم. و همینطور معمولا با مشکل تهویه هوا هم مواجه هستیم بین کارت ها. اینجا هستن که riserها به کار ما میان.

رایزرهای قدیمی تر که ابتدا برای مادینگ سیستم های گیمینگ استفاده میشد از سری رایزرهای فلت بودن که اسلات های PCIe 16x دقیقا به همون حالتی که روی مین بورد وجود داشت به محلی دیگه میشد انتقال داد.


یکی از مشکلات اصلی این رایزر ها این بود که فقط میشد از اسلات های X16 مین بورد استفاده کرد و اگر مین بوردی انواع دیگری از اسلات مثل X8، X4، X2 و X1 داشت عملا قابلیت استفاده از این رایزرها وجود نداشت. برای همین رایزرهای تبدیل X1 به X16 به وجود اومد که در واقع اسماً اسلات X16 رو روی خودش داشت و عملا همون X1 رو میتونست به گرافیک ها برسونه. برای همین برای استفاده کارت گرافیک برای مقاصد دیگه ای غیر از ماینینگ مناسب نبود. این رایزرها در ابتدا برق رو از مین بورد تامین میکردن برای همین پایداری خوبی در مورد ریگ های ماینینگ نداشتن. سری بعدی این رایزر ها با داشتن سوکت تامین برق جداگانه عملکرد بهتری در مورد ریگ های ماینینگ از خودش نشون میداد.

ولی باز هم این رایزرها پایداری کاملی نداشتن و بعد از مدتی معمولا خراب میشدن. علاوه بر این پهن بودن کابل این رایزرها قدرت مانور برای چینش مناسب گرافیک ها رو از کاربر میگرفت. برای همین رایزرهایی به صورت بورد های الکترونیکی ساخته شد و اتصال این دو بورد الکترونیکی بین مین بورد و قطعه اصلی رایزر با یک کابل نازک USB انجام میگرفت. این نسل از رایزر ها هم اکنون مورد استفاده قرار میگیرن.

این نسل از رایزرها ورژن های مختلفی دارن برای مثال 002 تا 009 که معمولا توی هر نسل مقداری بهبود عملکرد توی این رایزرها داده میشه. ولی واقعا تفاوت عملکردی خاصی بین ورژن های مختلف این رایزرها وجود داره؟
در حقیقت بعد از ورژن 006 در رایزر های 3 خازنه و 4 خازنه تغییر خاصی انجام نشده و فقط نوع ورودی برق (SATA, Molex, 6Pin)، رنگ بورد و جنس کابل تغییر کوچیکی کرده. در ورژن های قدیمی شاهد این بودیم که خازن هایی که توان کمتری داشتند در رایزرها استفاده میشد که عمر کمتری نسبت به ورژن های جدید داشتن.

بر خلاف تبلیغاتی که بعضی از فروشنده ها برای گرون فروختن می‌کنن از نظر طول عمر هیچ فرقی بین رایزرهای 3 و 4 خازنه وجود نداره و اینکه گفته میشه چون خازن بیشتری داره پس دوام بیشتری داره کاملا تصور غلطی هست. فرق این 2 مدل فقط در ولتاژ ورودی این دو هست رایزر4 خازنه با ورودی برق 12 ولت 6 پین بیشتر برای کسانی کاربرد داره که از پاور سرور یا توان خروجی 12 ولت استفاده می‌کنند چرا که اگر برق 12 ولت به رایزر 3 خازنه با ورودی برق مولکس (در مدل هایی که مودولاتور ولتاژ ندارن!) وصل کنید رایزر میسوزه و از بین میره برای از بین نرفتن رایزر شما باید مودولاتور 12 به 5 ولت استفاده کنید تا مشکلی پیش نیاد. برای همین هست که رایزر 4 خازنه تولید شده تا تو پاورهای سرور یا مولکس 12 ولت به راحتی بشه ازشون استفاده کرد. توجه داشته باشید که امکان استفاده این دو مدل توی پاور های استاندارد وجود داره و هر دو بدون مشکل کار می‌کنند.

 

اگر این مطلب برای شما مفید بود می‌توانید برای تشکر به آدرس‌های زیر ارز دیجیتال ارسال نمایید:

ETH, ETC, UBQ:
0x2E32cC6301BFD64359484C4D015BE9f66Ed58ec2

XMR:
48dw6v23itw5ACYkv4PZ1pKvEuLVnYNEvQxga5uQgyuEdbzBxy6Xb2WX1mTvD1mECzGCo9vFvA7iCN72iYatuXuuCoxM1Ci

۲ نظر

  1. با سلام ، بهتره که از کدوم پورت برق بگیریم؟ ساتا ، ۴ پین و یا ۶ پین؟ پاور هر سه رو ساپورت می کنه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *